Święto Kupały

                        21-23 Czerwca


   W Noc KUPAŁY następuje przejście z okresu wiosennego w letni. Ten moment, w naszej Słowiańskiej Tradycji, to najkrótsza noc i po niej najdłuższy dzień w roku, kiedy to Słońce ma największą moc- dochodzi do szczytu swej mocy i znów znika.
  Obrzęd Nocy Kupalnej dzieli się na trzy części;
Pierwszą jest rozpalenie świętego Ognia Swarożycowego, wspólne pieśni, modlitwy i składanie żertwy Bogom.
Ta część jest wspólna wszystkim obrzędom cyklu rocznego.
  Zioła i ofiary składane są głównym Bogom Słowiańskiego Świata (nie pomniejszając innych Bogów, Bogiń);
Perunowi Gromowładnemu, by/// darzył nas swą siłą, Świętowidowi, prosząc o pomyślne i udane plony, Mokoszy, opiekunce kobiet, i Ładzie, by darzyły nas dobrym losem, Dadźbogowi dziękujemy za piękne i życiodajne promienie słoneczne, jego moc i energię, Matce Ziemi naszej ukochanej za życie, którym oblewa pola, lasy, łąki, i za dom.
  Składanie ofiar Bogom kończy pierwszą część obrzędu.
Nadchodzi czas na pożegnanie Jaryły, płodnego Boga, który zapładniał przyrodę i dawał jej życiodajną siłę.
  Druga część obrzędu Nocy Kupały to Tryzna Jaryły; Jaryłospełnił swoją rolę na Ziemi, wypalił się i może odejść do Prawii- Świata Bogów.
Jaryło- jar- silny- płodny- młody stał się teraz Kupałą. Kukłę wyobrażającą Jaryłę kładzie się na wcześniej przygotowanym stosie drewna. Przy pieśniach podpala się stos i składa się żertwę wokół ognia. Żegna się Boga Jaryłę, dziękując mu przy tym za zapłodnione pola i wzrastające zboża.
  W czasie Tryzny Jaryły odbywają się igrzyska, konkurencje głównie siłowe: walki na miecze, przeciąganie liny, walki na koniach i inne.
  Tryzna i igrzyska kończą się z momentem wypalenia się stosu pogrzebowego Jaryły. Wraz z tym ogniem gaśnie ogień wiosenny, kończy się kolejny etap w cyklu obrzędowym roku.
   Kiedy Ogień Jaryły dogaśnie można krzesać Ogień Swaroży- Dadźboży. Znakiem mocy Słońca tej nocy jest ogromny stos, symbolizuje on siłę i szczyt aktywności Słońca na Ziemi.
Przy pieśniach kupalnych, dzwiękach rogów i bębnów, podpala się stos, na którego szczycie jest Koło z sześcioma szprychami (szósty miesiąc od 21 grudnia dnia odrodzenia się Słońca do czerwcowej Kupały, gdy jego siła wzrasta). Uczestnicy tworzą korowód tańczący wokół ognia w prawą stronę- zgodnie z "ruchem słońca", wzmacnia to jedność zadrużan i ukazuje obracające się koło czasu w rocznym cyklu obrzędowym i wegetacyjnym. Wznosi się dłonie do ognia, by napełnić sibie jego mocą.
  Obrzęd Nocy Kupały kończą zabawy i biesiada przy ogniu do białego rana, by przywitać pierwsze promienie Słońca Dadźbożego pokłonem, by przywitać lato- czas oczekiwania wzrostu i zbioru zbóż, dojrzewania owoców, złocenia się bogatych kłosów.
   Życie zgodnie z prawami natury daje nam pełnię szczęścia i wewnętrzną równowagę, tudzież rozwagę :)



              NOC KUPAŁY
       ( Do ognia i wody)


Wodo ponieś ogień w dal,
Ogniu święty pal się, pal!
Płody ziemi,
Siła wody,
Ognia moc-
Będzie parno,
Będzie gwarno-
Młoda jeszcze noc!
Gorąc w skroniach,
W myśli gwałt-
Nie gaś chuci,
Zmyj wstyd z ciał!
Wodo oczyść, nocy chroń!
Ogniu z wodą łącz się, łącz!


    *    *     *     *    *    *    *


                  KUPALNOCKA


Dziś jest święto ognia, wody,
Dziś jest święto Boga Słońca,
Zmierzch rozpocznie młodych gody,
Zanim dzień dobiegnie końca.
Stańcie siostry, bracia w kole,
Wznieście w górę wasze rogi,
Dziś się wam poplączą role,
Dziś się wasze złączą drogi.
Poszukajcie waszych dłoni,
Niech wam błogosławi ogień,
Niech się chyli skroń ku skroni,
Kiedy w górę bucha płomień.
Dzisiaj razem się weselmy
Niechaj każdy tańczy, śpiewa,
Przy ogniskach się ogrzejmy
I ruszajmy między drzewa.
Bo jak mówią stare dzieje
To obyczaj jest od lat,
W Kupalnockę ruszyć w knieje,
Znaleźć Perunowy Kwiat.


W Kupalnockę można wszystko,
Dziś się tańczy, śpiewa, pije,
Póki płonie w noc ognisko,
Dziś się kocha, dziś się żyje!


   *    *    *    *   *   *