wtorek, 1 października 2024

Lazurowe Wybrzeze, Alpy, Prowansja. Przystanek - Marsylia.

 

                         
                                                    Ja w drodze z pazy, fot. Dorota Nisztuk

                                             Ja i moje dwie gwiazdy na Wgorzu La Garde, Marsylia, fot. Mariola Birus

15 lipca 2024 spełniło się moje marzenie i wyruszylłm w podróż na Lazurowe Wybrzeże wraz z moimi córkami. Przepiękna i pełna przygod wycieczka jak z filmowego scenariusza. Cudowne krajobrazy, słońce i plaża. Raj na ziemi.

Jechalysmy setki kilometrow wzdloz cudownego Cote de Azur, z lewej strony Alpy a z prawej Morze Srodziemne..

Pierwszym etapem podróży byla Marsylia

"Marsylia położona jest w południowo-wschodniej Francji, w historycznym regionie Prowansja. Jest stolicą zarazem regionu administracyjnego Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, jak i departamentu Delta Rodanu. Od południa i zachodu miasto oblewają wody Morza Śródziemnego, a dokładniej Zatoki Lwiej w przypadku zachodniego wybrzeża miasta."

za: wikipedia

Miasto z pięknym Starym Portem, wokół którego mieszczą się najciekawsze atrakcje miasta.

To tutaj w okresie rewolucji francuskiej jako pierwsi zaspiewali Marsylianke zolnierze z Marsylii bioracy udzial w walkach o palac Tuileries w Paryzu.


To tutaj wytwarza sie recznie najdelikatniejsze mydlo na swiecie - mydlo marsylskie - z naturalnych olejkow roslinnych (glownie z oliwy z oliwek), bez barwnikow i perfum.




Ale przejdzmy do naszej wycieczki....

A wiec, pierwszego dnia zwiedzilysmy wzgorze La Garde na ktorym stoi bazylika Notre-Dame. Z tego wgorza jest najpiekniejszy widok na Morze Srodziemne oplatajace miasto.



                      widok na Marsylie ze wzgorza La Garde, fot. Mariola Birus


Bazylika Notre-Dame, Marsylia, fot.Mariola Birus

Bazylika Notre-Dame de la Garde w Marsylii.

Najsłynniejsza atrakcja miasta. Zbudowano ją 162 m n.p.m.Zjawiskowa budowla z ciekawą historią, która stoi na wzgórzu de la Garde, z którego rozciąga się wspaniała panorama miasta i Morza Śródziemnego.  

Droga po schodach do bazyliki w czterdziestostopniowym upale okazała się bardzo wyczerpująca dla mnie. Na szczęście na górze można było kupić zimną wodę i na chwilę odpocząć w cieniu ogromnej budowli.


Dla takich widoków, jakie mieliśmy ze wgórza la Garde, warto się trochę poświęcić.

Oczywiście było dużo zwiedzających. Jedyny problem miałyśy z parkingiem. Niestety tak jest w dużych miastach a szczególnie w sezonie urlopowym.



                                                              Na Wzgorzu La Garde, w tle Morze Srodziemne, fot. Mariola Birus

                                                                  Piekne widoki ze Wgorza La Garde, fot. Mariola Birus



                                                                                 widok na Marsylie ze wgorza La Garde, fot. Mariola Birus

Na drugi dzień pojechałyśmy na szybki branch i oczywiście nie mogłyśmy się doczekać wyjscia na plażę.

                                                                                                       Le Restaurant La Jungle, Marsylia, fot. Mariola Birus

Moja starsza córka - szefowa i kierowca całej eskapady - znalazła plażę Passedat, obok hotelu Le Petit Nice Passedat (nie jestem pewna tej nazwy plazy, byc moze cos przekrecilam), ktora byla najbliżej naszego mieszkania. 


                                                              widok na skalista plaze i Hotel Le Petit Nice Passedat, fot. Mariola Birus


Marsylia, fot. Mariola Birus

Młodsza córka - Aneta - nie mogła się doczekać zabawy w Morzu Śródziemnym. Zabrała zabawki plażowe, strój kąpielowy, kapelusz, okulary i w drogę.

Z dojazdem na każdą plażę nie ma problemów, ponieważ są dobre oznaczenia. Poza tym nawigacja robi całą robotę :)

Droga wzdloz wybrzeza byla ciekawa, piekne widoki, promienie slonca odbijajace sie w morkich falach, biale ville na klifowych wzgorzach... Zdjecia mialysmy tak piekne jak tapety z googla!

W strefach blisko plaż pobierane są niewielkie opłaty za przejazd plus płatne parkingi. Jednak nam udało się zaparkować  w strefie bez opłat i blisko plaży, pomimo, że był bardzo duży ruch, mnóstwo aut i turystów. Ludzie chodzili wszedzie, po chodniku, po ulicy, auta mialy problem z przejazdem, wydawac by sie moglo, ze nikt nie przestrzega zasad.

                                                                                          droga na plaze , Marsylia, fot.Mariola Birus


                                                                                                   W drodze na plaze , fot. Mariola Birus

                                


                                                      Marsylia, plaza obok hotelu Le Petit Nice Passedat nad Morzem Srodziemnym, fot. Mariola Birus

                                                                                                   my trzy, fot. Mariola Birus

Weszlysmy na plaze i booom! Widoki przepiekne, szum fal rozbijajacych sie o klifowe brzegi, w oddali jachty, piekne slonce, skaly...no wlasnie tutaj zorientowalysmy sie, ze zabaw w piasku i w wodzie nie bedzie, poniewaz plaza jest skalista a brzegi strome, fala odciaga szybko od brzegu smialka i potem z lomotem moze trzasnac nim o skalisty brzeg.. Posiedzialysmy troche na skalce zeby podelektowac sie wakacjami, promieniami slonca i pachnaca bryza morska. W takim upale plaza jest, wbrew pozorom, idealnym miejscem na przeczekanie upalu. Chlodny wiatr od morza daje ukojenie w piekacym sloncu.


                                                                                            moje dziewczyny na skalistej plazy
            

klify, Marsylia, Morze Srodziemne, fot. Mariola Birus

                                                                       Marsylia, widok z promenady, fot. Mariola Birus



W kolejnym poscie ciag dalszy opowiesci. 

Milego czytania i ogladania.


M.

wtorek, 3 maja 2022

Glinka Zielona-właściwości i zastosowanie /Argile verte - propriétés et application





🇫🇷 

Rigoureusement sélectionnée, 100% naturelle, séchée au soleil, soumise à de nombreux contrôles, l’argile verte ultra-ventilée Argiletz®, exceptionnellement riche en minéraux utiles à l’organisme est une poudre d’argile fine d’environ 20 microns extraite en France.


CONSEILS D’UTILISATION EN APPLICATION EXTERNE


Mélanger 2 à 3 cuillères à soupe d’argile avec un peu d’eau minérale ou florale. Laisser reposer quelques minutes, puis remuer à l’aide d’une spatule en bois jusqu’à l’obtention d’une pâte homogène et lisse. Votre masque est prêt.

En masque de beauté adoucissant et relaxant, l’argile éclaircit le teint par son action absorbante. Elle s’utilise aussi en bain en compresse, en thalassothérapie. Ne pas laisser sécher l’argile.


🇵🇱 

Rygorystycznie wyselekcjonowana, w 100% naturalna, suszona na słońcu, poddawana licznym kontrolom, ultrawentylowana zielona glinka Argiletz®, wyjątkowo bogata w minerały przydatne dla organizmu, jest drobnym glinkowym proszkiem o wielkości około 20 mikronów pozyskiwanym we Francji.


PORADY DOTYCZĄCE STOSOWANIA W ZEWNĘTRZNYCH APLIKACJACH


Wymieszaj 2 do 3 łyżek glinki z niewielką ilością wody mineralnej lub kwiatowej. Odstawić na kilka minut, następnie wymieszać drewnianą łopatką do uzyskania jednorodnej i gładkiej pasty. Twoja maska ​​jest gotowa.

Jako zmiękczająca i odprężająca maska ​​upiększająca glinka rozświetla cerę poprzez swoje wchłaniające działanie. Może być również stosowany w kąpieli jako okład, w thalassoterapii. Nie pozwól, aby glina wyschła.

Źródło : https://www.argiletz.com



🇵🇱 

Argilloterapia czyli zabiegi z wykorzystaniem glinek organicznych stają się coraz bardziej popularne. Różnokolorowe substancje mineralne w formie maseczek na ciało i twarz albo glinkowe kompresy, okłady i roztwory do picia najchętniej stosują Francuzi oraz mieszkańcy Bliskiego Wschodu, Ameryki Południowej i Afryki. Ze względu na bogaty skład mineralny tego naturalnego surowca, włączenie go do codziennej diety i pielęgnacji przynosi wiele korzyści. Wzmianki o leczniczych właściwościach glinki zielonejznajdziemy nawet w Biblii. We Francji substancja ta jest wykorzystywana do leczenia niemal 100 chorób, zaś w Azji, Ameryce Południowej i Afryce spożywanie jej jest czymś naturalnym! W Polsce niestety stosowanie wewnętrzne glinki zielonej wciąż jest rzadkością, natomiast jej kosmetyczne właściwości są u nas znane i doceniane od dawna.

Glinka zielona z głębin do słońca

Do celów leczniczych najlepiej używać glinki zielonej, która jest pozyskiwana z głębokich pokładów. Najcenniejsze surowce składają się z popiołów wulkanicznych tudzież są wydobywane z dużych rozlewisk wodnych. Tego rodzaju substancja jest oczyszczona ze wszelkich toksyn i bakterii chorobotwórczych. Oczywiście, każda glinka odznacza się odmiennymi właściwościami prozdrowotnymi. Glinka zielona jest jedną z najbardziej wartościowych i najpowszechniejszych leczniczych glinek mineralnych na rynku. Dobrej jakości surowiec otrzymuje się ze skał krzemionkowo-aluminiowych wydobywanych na głębokości ok. 70 m pod ziemią. Następnie jest on suszony naturalnymi metodami na słońcu, co nadaje mu magnetycznych właściwości. Minerał ten ma postać dobrze zmielonego proszku o jasnym, szarozielonym kolorze. Po kontakcie z wodą nabiera intensywnie turkusowego odcienia. Swoją charakterystyczną barwę zawdzięcza obecności związków żelaza. Surowiec ten ma niezwykle bogaty skład. Znajdziemy w nim wiele soli mineralnych, a także mikroelementów i pierwiastków śladowych.


Oto przykładowy skład mineralny glinki zielonej wydobywanej na terenie Francji:

krzemionka 55,47%

tlenek glinu 18,64%

tlenek żelaza 6,35%

tlenek magnezu 4,01%

tlenek potasu 3,66%

tlenek manganu 0,15%

tlenek wapnia 1,93%

sód 1,10%


Glinka zielona na drodze swojej naturalnej ewolucji absorbowała różnego rodzaju materiały organiczne, które następnie przekształciły się w substancje nieorganiczne. W ten sposób substancja utrzymuje korzystne dla ludzi pH (alkaliczne).


W glince często znajdują się również mikroskamieliny i śladowe ilości wymarłych organizmów. Co ciekawe, zróżnicowany skład molekularny tego surowca sprawia, że po zmieszaniu z wodą zaczyna on wytwarzać ujemnie naładowane pole elektromagnetyczne, które wykazuje się silnym działaniem na dodatnio naładowane toksyny i szkodliwe mikroorganizmy. Ta właściwość czyni glinkę zieloną niezwykle cennym preparatem stosowanym w medycynie naturalnej.

Glinkę zieloną znali już starożytni Egipcjanie

Lecznicze właściwości glinki zielonej były znane ludzkości już w czasach starożytnych. Argilloterapia była kiedyś powszechną metodą leczenia, jednak współcześnie mamy dostęp do znikomej ilości informacji na temat konkretnych zastosowań tych mineralnych surowców w starożytnych formach leczenia.


Nie ulega jednak wątpliwości, że dawne cywilizacje stosowały ten surowiec podczas obrzędów o charakterze religijnych. Dobrej jakości glinka zielona była bowiem jednym z podstawowych składników używanych przez starożytnych Egipcjan do balsamowania zwłok. Powszechnie korzystano także z bakteriobójczych i leczniczych właściwości tego surowca. W średniowieczu żeglarze dodawali go do wody pitnej, aby uchronić się przed czerwonką. W czasach nowożytnych glinka zielona została rozpowszechniona w całej Europie, dzięki Francuzom, którzy stosowali ją jako składnik luksusowych kosmetyków do pielęgnacji twarzy.

Glinka zielona jako składnik ceramiki i środek przeciw substancjom radioaktywnym

Obecnie odkrywamy na nowo cenne właściwości glinki zielonej, które są wykorzystywane w przemyśle i kosmetyce. Mimo że, zdaniem wielu przedstawicieli medycyny konwencjonalnej, włączenie jej do diety nie przynosi żadnych rezultatów, gros pacjentów zachwala ogromna skuteczność tego preparatu używanego w formie suplementu i źródła substancji mineralnych. Co ciekawe, wiele naturalnych suplementów diety, które znajdziemy w sklepach jest wyodrębniane z glinki zielonej. Kolejną ciekawostkę stanowi fakt, że rosyjscy naukowcy wykorzystują właściwości tej zielonej substancji do ochrony przed niebezpiecznym promieniowaniem podczas pracy z radioaktywną materią. Jako że surowiec ten ma zdolność pochłaniania promieniowania, nakładają go na dłonie i ciało przed założeniem ochronnych kombinezonów. Inne zastosowanie glinki zielonej to przemysł budowlany i ceramiczny. Minerał ten jest dodawany do cementu i wyrobów garncarskich. Z kolei specjalnie przetworzone rodzaje glinki zielonej są używane do oczyszczania żywności. Producenci często dodają ten surowiec do swoich produktów, aby pochłaniał nieprzyjemne zapachy.



Glinka zielona to nie tylko maseczki

Najszerzej glinkę zieloną stosuje się oczywiście w kosmetyce – zwłaszcza w produktach do pielęgnacji cery problematycznej. Dzięki swoim absorbującym właściwościom znacznie poprawia stan skóry tłustej i mieszanej. Maseczki z dodatkiem tego surowca mają za zadanie usunąć martwy naskórek, poprawić krążenie krwi, zwęzić pory i nadać cerze blasku i świeżości.

Dzięki swoim właściwościom przeciwzapalnym i detoksykacyjnym, glinka zielona znacznie ogranicza powstawanie zmian trądzikowych. Minerał ten wykorzystuje się jednak nie tylko do pielęgnacji skóry twarzy. Można nim myć całe ciało, a także włosy – substancja ta nie pieni się i łagodnie usuwa zanieczyszczenia. Co więcej, glinka zielona stanowi składnik maści leczniczych stosowanych przy zapaleniu stawów, zwichnięciach i bólach mięśni. Glinka zielona przyspiesza również gojenie drobnych ran, śladów po ukąszeniach owadów i niewielkich oparzeń. Niektórzy naukowcy uważają, że poza właściwościami przeciwzapalnymi, substancja ta ma również działanie antyseptyczne i bakteriobójcze. Co ciekawe, zespół włoskich badaczy odkrył w 2002 roku, że proszek z glinki zielonej jest równie skuteczny jak preparat salicylowy w profilaktyce infekcji pępowinowej u niemowląt. Ogólnie jednak biorąc, stosowana zewnętrznie glinka zielona dezynfekuje skórę, absorbuje zawarte w niej toksyny, a także działa kojąco. Co więcej, ma działanie oczyszczające, odżywcze i regenerujące. Sprawdza się w leczeniu trądziku, wrzodów, spłyca zmarszczki oraz zmniejsza cellulit. Dzięki wygładzaniu i ujędrnianiu skóry jest powszechnie używana w kuracjach wyszczuplających i zabiegach mających za zadanie uformowanie sylwetki. Stosowanie okładów ze zmieszanej z wodą glinki, poza leczniczym działaniem w przypadku obrzęków i złamań, sprawdza się również w łagodzeniu bólów migrenowych, zapalenia ucha, a nawet infekcji gardła

.

                  Fot. Mariola Birus

Dzięki swoim właściwościom przeciwzapalnym i detoksykacyjnym, zielona glinka znacznie ogranicza powstawanie zmian trądzikowych.

Czy można jeść glinkę zieloną?

Niektóre rodzaje glinki zielonej nadają się również do użytku wewnętrznego. Naturoterapeuci zalecają picie wodnego roztworu zawierającego odpowiednie stężenie tego surowca albo płukanie nim gardła, w celu oczyszczenia układu pokarmowego z toksyn, zapobiegania nudnościom, złagodzenia bólów menstruacyjnych i leczenia schorzeń jelitowych.


Poza przyjmowaniem wodnych roztworów glinki zielonej, w dawkach uzgodnionych ze specjalistą, minerał ten w sproszkowanej formie można także stosować w formie posypki do sałatek lub kanapek. Niektórzy lekarze medycyny alternatywnej cenią glinkę zieloną za właściwości pochłaniające szkodliwe substancje z żołądka i jelit, a także poprawianie odporności, zapobieganie anemii i spowalnianie procesów starzenia w organizmie, dzięki zawartości bogatego zestawu substancji mineralnych. Co ważne, wewnętrzne stosowanie tego preparatu nie wywołuje żadnych skutków ubocznych.


Glinka zielona jest kosmetykiem i suplementem o szerokim zastosowaniu

Mimo, że badacze do dziś nie potrafią w 100% wyjaśnić mechanizmów odpowiedzialnych za pozytywne efekty stosowania zewnętrznego lub wewnętrznego glinki zielonej, preparat ten cieszy się rosnącą popularnością wśród pacjentów decydujących się na terapie naturalne. Minerał ten jest dość tani, biorąc pod uwagę jego wydajność i wieloaspektowe zastosowanie. Na rynku możemy znaleźć glinkę zieloną do zastosowań kosmetycznych, jak również do użytku wewnętrznego. Z reguły występuje w postaci proszku, który wystarczy wymieszać z wodą, aby otrzymać konsystencję gęstej pasty. Przygotowaną w domu glinkę, w celu ochrony jej cennych właściwości, nie wolno przechowywać w metalowych pojemnikach ani mieszać za pomocą metalowej łyżki. Warto jednak zaopatrzyć się w ten surowiec, ze względu na jego wszechstronne działanie – sprawdzi się nie tylko w pielęgnacji cery wrażliwej, walce z cellulitem, migreną i trudno gojącymi się ranami, lecz także uzupełni minerały w organizmie, oczyści ciało z toksyn i wzmocni odporność.

Źródło : Ekologia.pl (Alicja Chrząszcz)

🇫🇷 

L'argillothérapie, ou traitements utilisant des argiles organiques, devient de plus en plus populaire. Les substances minérales multicolores sous forme de masques corporels et faciaux ou de compresses d'argile, de compresses et de solutions à boire sont le plus souvent utilisées par les Français et les habitants du Moyen-Orient, d'Amérique du Sud et d'Afrique. En raison de la riche composition minérale de cette matière première naturelle, l'inclure dans votre alimentation et vos soins quotidiens présente de nombreux avantages. Nous pouvons même trouver des références aux propriétés curatives de l'argile verte dans la Bible. En France, cette substance est utilisée pour soigner près de 100 maladies, alors qu'en Asie, en Amérique du Sud et en Afrique, il est naturel d'en consommer ! En Pologne, malheureusement, l'utilisation interne de l'argile verte est encore rare, alors que ses propriétés cosmétiques sont connues et appréciées par nous depuis longtemps.

Argile verte des profondeurs au soleil


 À des fins médicinales, il est préférable d'utiliser de l'argile verte obtenue à partir de veines profondes. Les matières premières les plus précieuses sont constituées de cendres volcaniques et sont extraites de grands bassins d'eau. Ce type de substance est débarrassé de toutes les toxines et bactéries pathogènes. Bien sûr, chaque argile a des propriétés bénéfiques pour la santé différentes. L'argile verte est l'une des argiles minérales curatives les plus précieuses et les plus courantes sur le marché. La matière première de bonne qualité est obtenue à partir de roches de silice-aluminium extraites à une profondeur d'environ 70 m sous terre. Ensuite, il est séché par des méthodes naturelles au soleil, ce qui lui confère des propriétés magnétiques. Ce minéral se présente sous la forme d'une poudre bien broyée de couleur gris-vert clair. Au contact de l'eau, il acquiert une teinte intensément turquoise. Il doit sa couleur caractéristique à la présence de composés de fer. Cette matière première a une composition extrêmement riche. Il contient de nombreux sels minéraux, ainsi que des micro-éléments et des oligo-éléments.

 .

Voici un exemple de la composition minérale de l'argile verte extraite en France :

 silice 55,47%

 oxyde d'aluminium 18,64%

 oxyde de fer 6,35%

 oxyde de magnésium 4,01%

 oxyde de potassium 3,66%

 oxyde de manganèse 0,15%

 oxyde de calcium 1,93%

 sodium 1,10%

 L'argile verte, au cours de son évolution naturelle, a absorbé divers types de matières organiques, qui se sont ensuite transformées en substances inorganiques. De cette façon, la substance maintient le pH (alcalin) qui est bénéfique pour l'homme.


 L'argile contient aussi souvent des microfossiles et des traces d'organismes disparus. Fait intéressant, la composition moléculaire diversifiée de cette matière première signifie que lorsqu'elle est mélangée à de l'eau, elle commence à générer un champ électromagnétique chargé négativement, qui montre un fort effet sur les toxines chargées positivement et les micro-organismes nuisibles. Cette propriété fait de l'argile verte une préparation extrêmement précieuse utilisée en médecine naturelle.


 Les anciens Égyptiens connaissaient déjà l'argile verte


 Les propriétés curatives de l'argile verte sont connues de l'humanité depuis l'Antiquité. L'argillothérapie était autrefois une méthode de traitement courante, mais nous disposons aujourd'hui de peu d'informations sur les utilisations spécifiques de ces minéraux dans les formes de traitement anciennes.


Il ne fait cependant aucun doute que les civilisations anciennes utilisaient cette matière première lors de cérémonies religieuses. L'argile verte de bonne qualité était l'un des ingrédients de base utilisés par les anciens Égyptiens pour embaumer les cadavres. Les propriétés bactéricides et cicatrisantes de cette matière première ont également été largement utilisées. Au Moyen Âge, les marins l'ajoutaient à leur eau de boisson pour se protéger de la dysenterie. À l'époque moderne, l'argile verte s'est répandue dans toute l'Europe, grâce aux Français qui l'ont utilisée comme ingrédient dans les cosmétiques de luxe pour les soins du visage.


 L'argile verte en tant que composant de la céramique et agent contre les substances radioactives


 On redécouvre actuellement les précieuses propriétés de l'argile verte, utilisées dans l'industrie et la cosmétique. Bien que, selon de nombreux représentants de la médecine conventionnelle, son inclusion dans l'alimentation n'apporte aucun résultat, la majorité des patients louent la grande efficacité de cette préparation lorsqu'elle est utilisée sous forme de supplément et de source de minéraux. Fait intéressant, de nombreux compléments alimentaires naturels que l'on peut trouver dans le commerce sont extraits de l'argile verte. Un autre fait intéressant est que les scientifiques russes utilisent les propriétés de cette substance verte pour se protéger contre les radiations dangereuses lorsqu'ils travaillent avec des matières radioactives. Étant donné que ce matériau a la capacité d'absorber les radiations, il est mis sur les mains et le corps avant de mettre des combinaisons de protection. Une autre utilisation de l'argile verte est dans les industries de la construction et de la céramique. Ce minéral est ajouté au ciment et à la poterie. À leur tour, des types d'argile verte spécialement traités sont utilisés pour purifier les aliments. Les fabricants ajoutent souvent cette matière première à leurs produits pour absorber les odeurs désagréables.


L'argile verte ce n'est pas que des masques


 Bien sûr, l'argile verte est la plus largement utilisée dans les cosmétiques, en particulier dans les produits de soin de la peau problématiques. Grâce à ses propriétés absorbantes, il améliore significativement l'état des peaux grasses et mixtes. Les masques avec l'ajout de cette matière première sont conçus pour éliminer l'épiderme mort, améliorer la circulation sanguine, rétrécir les pores et rendre la peau éclatante et fraîche.


 Grâce à ses propriétés anti-inflammatoires et détoxifiantes, l'argile verte réduit significativement la formation de lésions acnéiques. Cependant, ce minéral n'est pas seulement utilisé pour les soins de la peau du visage. Vous pouvez laver tout votre corps et vos cheveux avec - la substance ne mousse pas et élimine en douceur les impuretés. De plus, l'argile verte est un composant des onguents médicinaux utilisés dans l'arthrite, les entorses et les douleurs musculaires. L'argile verte accélère également la cicatrisation des petites plaies, des traces de piqûres d'insectes et des petites brûlures. Certains scientifiques pensent qu'en plus de ses propriétés anti-inflammatoires, cette substance a également un effet antiseptique et bactéricide. Fait intéressant, une équipe de chercheurs italiens a découvert en 2002 que la poudre d'argile verte est aussi efficace que l'acide salicylique pour prévenir l'infection du cordon ombilical chez les nourrissons. Dans l'ensemble, cependant, l'argile verte utilisée en externe désinfecte la peau, absorbe les toxines qu'elle contient et a également un effet apaisant. De plus, il a un effet nettoyant, nourrissant et régénérant. Il fonctionne bien dans le traitement de l'acné et des ulcères, réduit les rides et réduit la cellulite. Grâce au lissage et au raffermissement de la peau, il est largement utilisé dans les cures amincissantes et les soins visant à modeler la silhouette. L'utilisation de compresses mélangées à l'argile, en plus de cicatriser en cas de gonflements et de fractures, est également efficace pour soulager les douleurs migraineuses, les otites et même les infections de la gorge.


Peut-on manger de l'argile verte ?


 Certains types d'argile verte conviennent également à un usage interne. Les thérapeutes naturels recommandent de boire une solution aqueuse contenant la concentration appropriée de cette matière première ou de se rincer la gorge avec afin de nettoyer le système digestif des toxines, de prévenir les nausées, de soulager les douleurs menstruelles et de traiter les maladies intestinales.


 En plus de prendre des solutions aqueuses d'argile verte, à des doses convenues avec un spécialiste, ce minéral sous forme de poudre peut également être utilisé en saupoudrage sur des salades ou des sandwichs. Certains praticiens de la médecine alternative apprécient l'argile verte pour sa capacité à absorber les substances nocives de l'estomac et des intestins, ainsi qu'à améliorer l'immunité, à prévenir l'anémie et à ralentir le processus de vieillissement dans le corps grâce à son riche ensemble de minéraux. Surtout, l'utilisation interne de cette préparation ne provoque aucun effet secondaire.


 L'argile verte est un cosmétique et un complément aux multiples applications


 Bien que les chercheurs à ce jour ne soient pas en mesure d'expliquer à 100% les mécanismes responsables des effets positifs de l'utilisation externe ou interne de l'argile verte, cette préparation jouit d'une popularité croissante auprès des patients choisissant des thérapies naturelles. Ce minéral est assez bon marché compte tenu de son efficacité et de son utilisation aux multiples facettes. Sur le marché, on trouve de l'argile verte aussi bien pour des applications cosmétiques que pour un usage interne. En règle générale, il se présente sous forme de poudre, qu'il suffit de mélanger avec de l'eau pour obtenir la consistance d'une pâte épaisse. L'argile préparée à la maison, afin de protéger ses précieuses propriétés, ne doit pas être stockée dans des récipients en métal ou mélangée avec une cuillère en métal. Cependant, il vaut la peine d'obtenir cette matière première, en raison de son action polyvalente - elle s'avérera utile non seulement pour le soin des peaux sensibles, la lutte contre la cellulite, la migraine et les plaies difficiles à cicatriser, mais aussi pour reconstituer les minéraux dans le corps, nettoyer le corps de toxines et renforcer l'immunité.


 Source : Ekologia.pl (Alicja Chrząszcz)

niedziela, 10 kwietnia 2022

Jare Gody-Pâques-Eastre-Ostara-Wielkanoc-Jare Święta

                                             

                                           Wiosna z burzą w orszaku przybędzie, 

                                      Perun gromem niebo upomni

                                      I ziemię zielenią żywą pokryje

                                    A deszcz napoić jej nie zapomni.

 







PÂQUES – JAK OBCHODZI SIĘ WIELKANOC WE FRANCJI?

Szacuje się, że około 60% społeczeństwa Francji wyznaje religię chrześcijańską. Jak to jednak bywa, w obrębie jednej wiary panują różne zwyczaje. Różnice mają zazwyczaj podłoże kulturowe, są uwarunkowane geograficznie czy ekonomicznie – tak jest także w tym przypadku. Jak Francuzi świętują Wielkanoc? Sprawdźcie!


PÂQUES, CZYLI WIELKANOC

Ze świętami wielkanocnymi nieodłącznie związane są jajka symbolizujące nowe życie. Symbolem Wielkanocy są także kury, zajączki i baranki. Czym różnią się więc francuskie święta? We Francji nie ma tradycji święcenia pokarmów ani śniadania wielkanocnego, nie urządza się tu także śmigusa-dyngusa. Obchodzenie świąt zaczyna się w porze obiadowej w niedzielę poszukiwaniem czekoladowych słodkości – nazywa się to une chasse aux oeufs. Skąd czekoladowe jajka i zajączki znajdują się w domu lub ogrodzie? Legenda głosi, że w Wielki Czwartek wszystkie dzwony (we Francji są one jednym z symboli Wielkanocy) udają się na pielgrzymkę do Rzymu i są tam poświęcone, wracając w Wielką Niedzielę, przelatują nad krajem i zrzucają czekoladowe niespodzianki. Następnie zasiada się do wielkanocnego obiadu.

CHARAKTERYSTYCZNE POTRAWY

Francuzi mają inny niż Polacy gust kulinarny i widać to także w czasie Wielkanocy. Ze świętem kojarzy się przede wszystkich czekolada, związana z tradycjami, o których przed chwilą wspominałyśmy. Jakie są tradycyjne potrawy wielkanocne? Przede wszystkim udziec jagnięcy, w wielu domach zapieka się go z fasolką szparagową. Podaje się także różne potrawy z jajek – omlety, jajecznice czy jajka na twardo. Na deser je się ciasto czekoladowe lub truskawkowe (fr. charlotte aux fraises) lub nid de Pâques (dosłownie gniazdo Wielkanocy, wyglądem i smakiem przypomina naszą babkę). W Alzacji popularne jest ciasto w kształcie baranka nazywane Osterlammele lub Lamele (widoczny wpływ niemiecki). W miejscowości Crest w regionie Auvergne-Rhône-Alpes jada się z kolei specjalny placek o cytrynowym smaku, który jest często udekorowany ozdobami w kształcie jajek i kur.

Warto także pamiętać, że poniedziałek wielkanocny (fr. Lundi de Paques) jest we Francji dniem wolnym od pracy.





niedziela, 26 grudnia 2021

Szczodre Gody / Boże Narodzenie we Francji










Oczywiście bardziej przemawiają za mną święta we Francji, ponieważ nie ma tłuczenia garkami już kilka dni przed świętami jak w Polsce... Francuzi stawiają na spotkania z bliskimi, rozmowy z przyjaciółmi, spotkania bez presji. W Polsce zazwyczaj przez ten zgiełk przedświąteczny;  sprzątanie, gotowanie, obowiązkowo 12cie potraw (szok), karpie, bigosy, pierogi ręcznie robione, pieczenie ciast... przy świątecznym stole każdy myślał o odpoczynku. 
Francuzi święta traktują jak wolny czas, który należy poświęcić na relaks i spotkania z bliskimi. Nie ma tego zamętu przedsiatecznego. Już od początku grudnia miasta są przystrajane świątecznie, bajkowo i kolorowo, wszyscy po pracy wychodzą na spacery, kolorowe jarmarki codziennie są największą atrakcją świąteczną. Dla Dzieci jest zoorganizowane mnóstwo atrakcji od bajkowych karuzeli, po pięknie oświetlone lodowiska i oczywiscie wyszukane łakocie, które dzieci uwielbiają. 

*   *   *           *   *   *         *   *  * 

Choć zarówno w Polsce, jak i we Francji dominującą religią jest katolicyzm, to tradycje świąteczne w obu krajach znacznie się różnią. 
Jak Francuzi obchodzą Boże Narodzenie?

Zwyczaje w Polsce i we Francji zaczynają się różnić już podczas adwentu. We Francji niewiele osób go obchodzi i właściwie jedyną pozostałością po adwencie są kalendarze adwentowe z czekoladką na każdy dzień do Gwiazdki. Kolejna rozbieżność to fakt, że Francuzi nie obchodzą Mikołajek – dla nich jest to najzwyklejszy dzień w roku.

We Francji ważną tradycją świąteczną są jarmarki bożonarodzeniowe, tak zwane marché de Noël. Są one otwierane zazwyczaj już pierwszego dnia adwentu, a czasem nawet wcześniej. Do najsłynniejszych należy alzacki Christkindelsmärik w Strasburgu. Charakterystyczne dla jarmarków są wspaniałe zapachy pierników czy grzanego wina i cudowna atmosfera, która im towarzyszy. Wizyta na jednym z nich to zdecydowanie ważny punkt na świątecznej liście Francuzów.

Zwyczaje świąteczne we Francji również różnią się od naszych tradycji. Francuzi z ubieraniem choinki nie czekają do samej Wigilii czy kilku dni przed, a przystrajają ją już na początku grudnia. Potem za to choinka znika tuż po Bożym Narodzeniu. Co ciekawe, świąteczne dekoracje utrzymane są często w bajkowym, a nie religijnym klimacie. Ma to związek z laickością Francji i unikaniem ostentacyjnego pokazywania symboli religijnych. W szopce aniołki czy pasterze są często zastępowani lalką Barbie lub postaciami z kreskówek.

Kolacja wigilijna także wygląda inaczej i nie jest ona tak uroczyście obchodzona jak w Polsce. Francuskie dania wigilijne nie wymagają długiego przygotowania, więc nie doświadczymy we Francji naszej przedwigilijnej gorączki. Przy kolacji nie ma też zwyczaju dzielenia się opłatkiem ani śpiewania kolęd. Posiłek rozpoczyna się za to zazwyczaj od toastu lampką szampana. Oprócz tego po kolacji dość często młodsi członkowie rodziny wychodzą razem do pubów, które są tego dnia normalnie otwarte. Święta mijają tam szybciej niż u nas, bo nie istnieje drugi dzień świąt i 26 grudnia Francuzi muszą wracać do pracy.

Prezenty i potrawy we Francji
Potrawy bożonarodzeniowe we Francji przede wszystkim nie są postne. Bardzo popularne na świątecznym stole są głównie owoce morza: ostrygi, langusty i małże św. Jakuba. Tradycyjnie podaje się również indyka nadziewanego jadalnymi kasztanami, wędzonego łososia czy ślimaki. Kontrowersyjną pozycją jest pasztet z gęsich wątróbek, czyli foie gras, pozyskiwany ze specjalnie tuczonych do przesady gęsi. Najważniejszym deserem jest tak zwane bûche de Noël, czyli świąteczna kłoda. Jest to rodzaj rolady z kremem, a jej wykonanie nie należy do najprostszych, dlatego najczęściej na tę okazję jest przez Francuzów kupowana. Nazwa tego deseru nawiązuje do tradycji, według której do domu przynosiło się polano – duży kawałek drewna - który palił się w kominku przez cały świąteczny wieczór. Francuskie zwyczaje bożonarodzeniowe to także elegancko przyozdobiony stół z obowiązkowymi, trzema świecznikami, które symbolizują Trójcę Świętą. Oprócz tego często
związuje się też końce obrusu, żeby powstrzymać diabła od wejścia pod stół.

Jeśli chodzi o prezenty, to przede wszystkim, aby dowiedzieć się, co przyniósł tego roku Gwiazdor, trzeba czekać aż do ranka 25 grudnia, tak samo jak w Wielkiej Brytanii czy USA. Z tego względu dzieci zostawiają dla Świętego Mikołaja mały poczęstunek w postaci mandarynek i bakalii, a pod choinką ustawia się buty, które Mikołaj napełnia podarunkami. Dzięki temu każdy obdarowany bez problemu znajdzie swój prezent.

niedziela, 31 października 2021

Baby i Dziady - slowianskie swieto zmarlych

 

W naszej slowianskiej kulturze Baby i Dziady obchodzi sie cztery razy do roku.

Otoz pierwotne terminy i terminy obecne Dziadów powinny być pomiędzy: 

20 a 26 marca, 

20 a 26 czerwca, 

20 a 26 września oraz 

20 a 26 grudnia.


 Jest to czas, kiedy głównie wspominamy naszych zmarłych przodków, oddajemy im cześć oraz wdzięczność.

Pisalam juz kilka artykulow na temat swieta Dziadow, wiec wrzucam link do najlepszego artykulu, ktory idealnie odzwierciedla sens tego slowianskiego swieta. 



                                                              fot.za: morizon







Posilkuje sie rowniez swietnym opisem ze stroy zaprzyjaznionego opolczyk-blog polski

"Święto Dziadów było jednym z fundamentów słowiańskiej tożsamości i kultury. Cześć Przodkom oddana i pamięć o nich była gwarantem trwania przy własnej kulturze i przy własnej słowiańskiej tożsamości.(...)


                                                       


                                                                  fot.za: morizon

" (...)Oddawanie czci zmarłym ma tradycję tak starą jak świat. Tę cześć oddawano zawsze własnym przodkom w miejscach, gdzie grzebano zwyczajowo zwłoki lub prochy – na smętarzach lub żalnikach, albo we własnym gospodarstwie. Czczono też pamięć władców i bohaterów w specjalny sposób – sypiąc im okazałe kurhany i kopce. W miejscach pochówku władców, tam gdzie usypano ich kopce i kurhany odbywały się obrzędy zbiorowe – publiczne, Święta Dziadów. Ponieważ obrzędy te były stare jak świat (jak człowiek człowiekiem), więc miały charakter pogański. Stąd od samego początku chrystianizacji KK stosował wszelkie środki, by o tym święcie zapomniano, a jeśli to niemożliwe, żeby zapomniano o zwyczajach mu towarzyszących.(...)


Slawa Bogom! Pamiec Przodkom!