Lecznicze właściwości miodu

Uwielbiam miód, słodki, pachnący i rozpływający się w ustach. Czasami jak mam ochotę na coś słodkiego, to sięgam po łyżeczkę miodu i chwila przyjemności gotowa :)
Córka słodzi herbatki i różne napary tylko miodem twierdząc, że miód smakuje lepiej niż cukier, no ba!
Miód jest smakołykiem, ale również naturalnym produktem, który wspomaga nasze zdrowie.

Miód naturalny to substancja wytwarzana przez pszczoły z nektaru kwiatów oraz wydzielin mszyc (czyli z tzw. spadzi, występującej na liściach drzew iglastych i liściastych). Miód kryje w sobie wiele właściwości odżywczych, leczniczych oraz pielęgnacyjnych.

W zależności od surowca z którego powstał, miody dzielimy na:
- nektarowe (kwiatowe) przyjmują zwykle zapach kwiatów;
- spadziowe przyjmują zapach igliwia lub żywiczny;
- mieszane.
 
Do najważniejszych składników miodu zaliczamy łatwo przyswajalne cukry proste tj. glukoza i fruktoza, które stanowią od 60 do 80% masy miodu. Ponadto istotnym składnikiem wpływającym na smak miodu są kwasy organiczne (glukonowy, jabłkowy, cytrynowy) oraz olejki eteryczne.
Spośród białek występujących w miodzie ważną grupę stanowią enzymy, pochodzące głównie z wydzieliny gruczołów ślinowych pszczół ( inwertaza, amylaza oraz oksydaza glukozy, przy udziale której następuje utlenienie glukozy. W reakcji tej powstaje nadtlenek wodoru o silnych właściwościach przeciwdrobnoustrojowych. W miodzie zawarte są pewne ilości mikroelementów tj. ( potas, chlor, fosfor, magnez, wapń, żelazo, mangan, kobalt). Obecne są również chociaż w niewielkiej ilości witaminy z grupy B, kwas foliowy, kwas pantotenowy i biotyna, związki o charakterze hormonalnym (cholina, acetylocholina)

Cenną właściwością miodu jest jego działanie antyseptyczne. Działa na bakterie chorobotwórcze, wykazuje także dużą skuteczność w przypadku laseczek wąglika, prątków gruźlicy oraz grzybów drożdżoidalnych z rodzaju Candidia. Wysoką aktywnością antybiotyczną charakteryzują się miody spadziowe ze spadzi iglastej a także niektóre miody odmianowe( gryczany, lipowy). Miody wykazują również korzystne właściwości lecznicze na niektóre narządy wewnętrzne człowieka. Wykazują działanie przeciw próchnicze.
Miód jest cennym produktem odżywczym zwłaszcza dla osób wyczerpanych pracą fizyczną czy umysłową. Obecna w miodzie acetylocholina obniża ciśnienie i poprawia krążenie krwi, natomiast cholina działa ochronnie na wątrobę oraz zwiększa wydzielanie żółci. Jony metali zawarte w miodzie stymulują produkcję czerwonych ciałek krwi i hemoglobiny. U dzieci spożycie miodu wzmaga rozwój umysłowy, wspomaga odporność, zwiększa apetyt, przeciwdziała zaparciom, wzdęciom, zapobiega wymiotom, wywiera lekkie działanie nasenne i uspokajające.
Miód ceniony jest również przez sportowców, którego spożycie tuz po wysiłku umożliwia w krótkim czasie ustąpienie objawów zmęczenia. Zawarte w miodzie cukry proste odgrywają rolę w procesie detoksykacji, chroniąc w pewnym stopniu organizm przez działaniem zanieczyszczonego środowiska, obniżając toksyczne działanie używek tj. alkoholu, nikotyny. Oprócz dzieci, sportowców ważne jest spożywanie miodu przez osoby starsze, u których w organizmie dochodzi do obniżenia zdolności odtruwającej wątroby, upośledzenia czynności układu moczowego, oraz odporności na zakażenia.
Ciekawostki:

1. Właściwości odtruwające, regenerujące siły fizyczne i umysłowe oraz powodujące wzrost hemoglobiny we krwi ma miodowa mikstura, do przygotowania której potrzebujemy 0,5 szklanki przegotowanej letniej wody do której wlewamy na noc łyżkę miodu. Odstawiamy na noc, rano wyciskamy sok z połowy lub całej cytryny, dolewamy do miodowej wody i wypijamy na czczo.
2. Spożywanie miodu przez dzieci zwiększa apetyt, przybieranie na wadze, przeciwdziała zaparciom, wzdęciom, zapobiega wymiotom a także działa lekko nasennie i uspokajająco. Również spożycie miodu po wysiłku umożliwia w krótkim powrót do równowagi i odnowienie zasobów energii.
3. Jak wykazują badania przeprowadzone przez naukowców, spożywania miodu w ilości 1 g/ kg. masy ciała dziennie przez miesiąc, podwyższa fizyczną zdolność do pracy o 14%.
4. Nie należy podawać miodu dzieciom poniżej 1-go roku życia , ze względu na naturalnie występujące w miodzie bakterie             źródło:http://www.elizowka.pl/index.php/pl/strona-glowna/17-dobroczynne-wlasciwosci-miodu 

jedzmy-zdrowo.pl

prawdziwemiody.pl

DLACZEGO WARTO JEŚĆ MIÓD?

rzede wszystkim osładza nam gorzkie chwile w życiu! Ale nie tylko! Jedzmy miód, bo zwiększa odporność na choroby, pomaga w nauce i pracy umysłowej!

Miód jest jedynym produktem, który się nie psuje! Może mieć konsystencję gęstego płynu lub stałą. Barwa- piękna, od jasnozłotej aż po brunatnobrązową. W postaci płynnej, kiedy dosłownie leje nam się na świeżą bułeczkę, nosi nazwę patoka. Jeśli zdarzyło się nam o nim zapomnieć, to skrystalizuje się  - i wtedy staje się krupcem.

Miodu dostarczają nam pszczoły i inne owady. Pszczólki pracują nad nim w pocie czoła. Zbierają nektar kwiatowy i przetwarzają go, gromadzą cenny specyfik w plastrze, gdzie dojrzewa. Miód ma właściwości lecznicze. Nasz organizm przyswaja go znakomicie! Część cukrów prostych zostaje całkowicie wchłonięta do krwi z pominięciem szeregu procesów pośrednich. Kilogram miodu zawiera około 3300 kcal. Dzieci w wieku od 1 do 4 lat powinny dostawać 7 g, czyli jedną łyżeczkę, a dzieci w wieku od 5 do 12 lat powinny spożywać 15-40 g miodu dziennie. Zdecydowanie lepiej do słodzenia herbaty użyć ulubionego specyfiku Kubusia Puchatka – niż zwykłego cukru!

Miód pomaga bardzo szybko zregenerować siły, energii dostarcza szybciej w porównaniu do zwykłego cukru. Dlatego nikogo nie dziwi, że jest jednym ze składników diety sportowców, alpinistów, nurków. Ze względu na dużą zawartość cukrów prostych ( glukoza, fruktoza), miód stosowany jest jako lek w chorobach serca. Pomaga też w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy, wątroby i choroby oczu.

 

 

Ciekawostki o miodzie : )

*Miód jest jedynym produktem, który się nie psuje. Znajdowano miód w grobowcach faraonów, który nadawał się do spożycia.
*Łyżeczka miodu zawiera o 18 kalorii więcej niz cukier.
*Nigdy nie dawaj miodu dziciom poniżej 1 roku życia. Miód może zawierać bakterie Clostridium botulinum na które niemowleta mogą nie byc odporne. Bakterie te mogą produkować niebezpieczmne toksyny na które dzieci uodporniają się dopiero po 1 roku zycia. *Niegdyś miód wykorzystywano do słodzenia najróżniejszych potraw i napojów.
*Kiedy zastępujesz miód cukrem w przepisach kulinarnych zmiejsz ilość cukru o ok 1/4 szklanki w stosunku do pierwotnej ilości miodu.
*Pszczoły produkują również wosk, którego używają do zaklejania wypełnionych nektarem plastrów. Przez człowieka wosk jest wykorzystywany do produkcji kosmetyków, lakierów, świeczek.
*Utarło się powiedzenie że miód im ciemniejszy tym bardziej wartościowy. Nie darmo pokarm bogów Olimpu zapewniający nieśmiertelność, nosił miano nektaru. We wszystkich kulturach świata, od Egiptu po Daleki Wschód, miód uważany był za lekarstwo ciała i duszy. Sprawdza się w tym wypadku życzenie Hipokratesa. ojca medycyny: "by pokarm był lekiem a lek pokarmem". 
*Jest skuteczny zwłaszcza w stanach osłabienia (podobnie jak miód malinowy. Ma także własności uspakajające.
*Pszczoły są niezwykle patriotyczne i bronią swojego domu oraz opiekunów. W czasie wspomnianej wojny trzydziestoletniej te niezwykle wojownicze owady uratowały bezbronne miasteczko przed plądrującym je zwycięskim wojskiem.
*Miodu, jako symbolu wiecznej szczęśliwości, używano do balsamowania zwłok. Babilończycy grzebiąc zmarłych smarowali ich miodem. Dla starożytnych Greków był eliksirem życia i nektarem bogów. Podczas uczt używano go na równi z woda, oliwa i mlekiem.
*Niegdyś miód wykorzystywano do słodzenia najróżniejszych potraw i napojów.

 

zródło: http://miodekmisia.blogspot.com/p/dlaczego-warto-jesc-miod.html 

 

 

---

Miód sycony naturalny (czwórniak)

Opublikowano 14 marca 2014, przez Smaki z Polski w kategorii 

Historia miodosytnictwa sięga czasów zamierzchłych. Dawni Słowianie jako pierwsi opanowali sztukę przemiany miodu w napitek, choć archeologia próbuje dowieść, że być może miód pitny znał już Attyla, sławny wódz Hunów. Jeden z arabskich podróżników, Ibn Rosteh, goszcząc na słowiańskich weselu, raczył zapisać, że „miód w formie wina piją tam z wiader„. Ot, taka rodzima tradycja!

Składniki przepisu

• 2,5 litra miodu pszczelego płynnego
• 7,5 litra wody
• garść szyszek chmielowych

Sposób przygotowania

Wodę i miód łączymy, gotuje na wolnym ogniu, „szumując” (zbierając tworzącą się na powierzchni pianę) i pilnując, aby brzeczka nie wykipiała. Po jej „zszumowaniu” dodajemy umieszczony w płóciennym woreczki chmiel lub inne zioła. Współcześnie możemy dodać pożywki dla drożdży. Woreczek wyjmujemy na drugi dzień. Napój odstawiamy do fermentacji.

Trójniak nadaje się do spożycia po roku, czwórniak po 6 miesiącach. Brzeczki półtoraka i dwójniaka zawierają bardzo dużo cukru, około 50%, i dlatego trunki te fermentują bardzo powoli, a następnie wymagają bardzo długiego okresu leżakowania – nawet 10 lat. Stąd też ten rodzaj napitku nazywamy „miodami królewskimi”

.

Opracował Jakub Napoleon Gajdziński

Źródło: Hanna i Paweł Lisowie, „Kuchnia Słowian. O żywności, potrawach i nie tylko…”

zródło: http://www.smakizpolski.com.pl/przepisy/miod-sycony/ 

RODZAJE MIODU                                                         

 
Właściwości miodu zależą głównie od tego, z jakich roślin pszczoły zbierały nektar, spadź i pyłek kwiatowy. I tak: 

Miód wielokwiatowy, zwany potocznie miodem tysiąca kwiatów, pszczoły wytwarzają z nektarów zebranych z wielu roślin miododajnych kwitnących na polach, w sadach, lasach i na łąkach w tym samym czasie. Miód z kwiatów wiosennych ma jasny kolor, przyjemny zapach i łagodny smak. Miód z nektaru kwiatów letnich jest znacznie ciemniejszy i ma bardziej zdecydowany smak oraz zapach. Dzięki łatwo przyswajalnym cukrom prostym wspomaga mięsień sercowy. Pomocny przy chorobach wątroby i pęcherzyka żółciowego. Osobom uczulonym na pyłki pomaga znosić i uodparniać się na alergie. Ze względu na łagodny smak, miód wielokwiatowy poleca się podawać dzieciom przy leczeniu grypy, przeziębień, chorób dolnych dróg oddechowych, a także zapobiegawczo.

Miód rzepakowy jest w stanie płynnym prawie bezbarwny lub ma barwę lekko słomkową i słaby zapach kwiatów rzepaku. Bardzo szybko krystalizuje, drobne kryształki mają smalcowatą konsystencję oraz białą lub kremową barwę. Dobrze rozpuszcza się w wodzie. Pomocny w leczeniu wątroby, trzustki, nerek, układu pokarmowego, wrzodów żołądka i dwunastnicy. Polecany jest przy leczeniu schorzeń układu krążenia, niewydolności mięśnia sercowego, dusznicy sercowej i miażdżycy. Obniża ciśnienie tętnicze krwi i wyrównuje niedobory potasu w organizmie. Skuteczny także przy przeziębieniach i stanach zapalnych dróg oddechowych. Przyspiesza gojenie ran. W przypadku oparzeń zapobiega tworzeniu się pęcherzy.

Miód spadziowy wytwarzają pszczoły z zebranej z drzew i roślin rolniczych wydzieliny produkowanej przez mszyce i czerwce. Wsprzedaży spotykamy najczęściej miody ze spadzi iglastej i ze spadzi liściastej. Różnią się barwą, konsystencją, smakiem, aromatem i szybkością krystalizacji. Są to miody gęstsze od nektarowych i zawierają więcej związków mineralnych, szczególnie potasu, fosforu, chloru, siarki, wapnia, magnezu i żelaza. Charakteryzuje je wysoka aktywność antybiotyczna i bakteriobójcza. Działają antyseptycznie, przeciwzapalnie i wykrztuśnie, wspomagają system odpornościowy człowieka. Polecane są w schorzeniach dróg oddechowych, przewodu pokarmowego, serca, układu krążenia, układu nerwowego, przy zaburzeniach trawienia. Zalecane są osobom pracującym dużo przy komputerze.

Miód lipowy w stanie płynnym ma kolor jasnożółty, czasem bursztynowy z zielonkawym odcieniem. Zapachem przypomina kwiaty lipy. W smaku jest pikantny, czasem z lekką goryczką. Działa antyseptycznie, przeciwskurczowo, napotnie, przeciwgorączkowo, wykrztuśnie, lekko nasennie i uspokajająco, obniża gorączkę. Pomaga w leczeniu grypy, przeziębienia, kaszlu, ostrych i przewlekłych chorobach przeziębieniowych, anginach, zapaleniach zatok obocznych nosa, dróg oddechowych. Zalecany jest przy chorobach dróg moczowych i nerwicach. Odznacza się wysoką aktywnością antybiotyczną.

Miód akacjowy w stanie płynnym jest jasny. Odznacza się niską aktywnością antybiotyczną. Pomocny w leczeniu wrzodów żołądka, dwunastnicy, zapalenia błony śluzowej oraz stanów kurczowych jelita cienkiego i grubego. Zalecany przy leczeniu nadkwasoty żołądka, zaburzeń przewodu pokarmowego i układu trawiennego. W chorobie wrzodowej przyspiesza regenerację tkanki, odnowę błony śluzowej, usuwanie nadżerek i owrzodzeń. Łagodnie wycisza niepokój wewnętrzny, ułatwia zasypianie, wzmacnia znużony, wyczerpany organizm. Zaleca się wypicie na 2 godziny przed snem szklanki naparu z melisy z łyżką miodu akacjowego. Ze względu na dużą zawartość fruktozy może być stosowany przy niektórych rodzajach cukrzycy.

Miód mniszkowy (z kwiatu mniszka lekarskiego, popularnego mleczu kwitnącego na przełomie kwietnia i maja) ma jasnożółty kolor, krystalizuje szybko, nierównomiernie. Ma wysoką aktywność biologiczną (czy biotyczną). Polecany jest przy chorobach żołądka, zaburzeniach trawienia, chorobach jelit, skurczach żołądka i jelit oraz chorobach wątroby i dróg żółciowych, a także przy niedokrwistości i schorzeniach reumatycznych. Pomocny w stanach wyczerpania psychicznego i fizycznego.

Miód wrzosowy należy do najlepszych miodów nektarowych. Ma barwę brunatno-czerwoną. Krystalizuje dość szybko, przybierając galaretowatą konsystencję w kolorze pomarańczowym lub ciemnobrunatnym. Nie jest zbyt słodki, ma przyjemny zapach wrzosu. Zalecany jest przy chorobach dróg moczowych, prostaty, kamicy nerkowej oraz przy zapaleniu jelit i biegunkach. Zwiększa odporność organizmu i chroni przed rozwojem zakażeń.

Miód gryczany jest najczęściej ciemno-herbaciany lub brunatny. Ma charakterystyczny zapach i ostry smak. Dzięki dużej zawartości rutyny, substancji oczyszczającej naczynia, polecany jest przy miażdżycy, chorobie wieńcowej i nadciśnieniu tętniczym. Sprzyja odbudowe komórek kostnych, wzmacnia układ odpornościowy. Przyspiesza gojenie ran i zrastanie kości. Stosowany jest w leczeniu iprewencji schorzeń układu krążenia powodowanych przede wszystkim występowaniem miażdżycy. Polecany również przy zapaleniach nerek i opłucnej, stanach osłabienia pamięci, leczeniu jaskry, osłabionego wzroku i słuchu.

Miód faceliowy jest jasnożółty, ma przyjemny, delikatny, lekko kwaśny smak. Po krystalizacji staje się jasnokremowy, prawie biały. Zalecany jest przy przeziębieniach i nieżycie żołądka.

Miód malinowy w stanie płynnym jest jasnożółty, a po skrystalizowaniu ma barwę żółtobiałą. Smak ma przyjemny i słodki, azapachem przypomina owoce maliny. Działa napotnie, rozgrzewająco, antyseptycznie i przeciwgorączkowo. Stosuje się go w przeziębieniach, schorzeniach górnych dróg oddechowych, nieżycie żołądka, jelit, niedokrwistości oraz prewencyjnie przy miażdżycy. Wzmacnia układ odpornościowy i wspomaga pracę serca. Ze względu na doskonały smak i łagodność działania polecany jest szczególnie dzieciom.

Miód nostrzykowy o lekkim zapachu waniliowym ma jasny kolor, a po skrystalizowaniu staje się jeszcze jaśniejszy lub żółty. Zawiera kumarynę, która obniża ciśnienie tętnicze krwi. Miód działa uspokajająco i nasennie. Zalecany przy nerwicy serca oraz przy innych schorzeniach serca i naczyń krwionośnych. Zapobiega degeneracjom mięśnia sercowego na tle miażdżycy oraz zakrzepowemu zapaleniu żył. Ma wpływ na zmniejszenie krzepliwości krwi, obniża ciśnienia krwi oraz wykazuje działanie przeciwkrzepliwe. Zaleca się go jako środek przeciwskurczowy w chorobie wieńcowej serca i zakrzepicy naczyń wieńcowych. Można polecić także przy bezsenności, migrenie, nerwobólach i zespole klimakterycznym.

Miód nawłociowy pojawił się sprzedaży nie tak dawno. Ma charakterystyczny kwaśnosłodki smak, po skrystalizowaniu mętnieje iprzybiera jaśniejszą barwę. Odznacza się wysoką aktywnością antybiotyczną. Polecany jest przy dolegliwościach i schorzeniach dróg moczowych, pęcherza, prostaty, kamicy nerkowej i zapaleniu jelit. Pomocny przy leczeniu grypy, kataru, przeziębień i biegunek. Jest lubiany przez dzieci.

Miód koniczynowy wytwarzają pszczoły z nektaru koniczyny białej i czerwonej. Jest aromatyczny, łagodny i ma kwaskowaty smak. Wstanie płynnym ma słomkowo-żołtą lub łososiową barwę. Krystalizuje powoli, przyjmując gęstą, drobnoziarnistą konsystencję. Działa wykrztuśnie, napotnie, przeciwzapalnie i moczopędnie. Jest skuteczny przy zatrzymaniu moczu, w leczeniu biegunek, niedomagań przewodu pokarmowego, zapalenia oskrzeli i wyczerpania nerwowego. Dzięki dużej zawartości fruktozy polecany jest przy cukrzycy.

Miód leśny ma intensywny kolor i subtelny aromat charakterystyczny dla lasów. Zwykle jest to mieszanka zapachów lipy, dzikiej róży, głogu, maliny, kruszyny dziurawca, rumianku, borówki i wielu innych ziół. Różnorodność nektarów, z których pszczoły wytworzyły miód leśny, wzbogaca jego jakość. Miód leśny pomaga w przeziębieniach i schorzeniach na tle alergicznym, wzmacnia system nerwowy i poprawia samopoczucie.

zródło: http://zwiazek-pszczelarski.pl/rodzaje-miodow/